I’m sorry.

December 20.

Ngayong dapat ang christmas party namin mga journ. Dapat last week pa ito pero inurong lang namin dahil may kailangan kami requirment na kailangan gawin para maipakita namin sa prof namin this week. Ok na po ang lahat. Planado na po. Kaso may nangyari hindi maganda.

December 19.

Kahapon, birthday ng matalik kong kaibigan na si Kayne. Niyaya niya kami ni Rachelle sa SM North. Treat niya. Gabi na kami nakarating sa SM. Nagpaalam naman ako sa nanay ko. Sabi ko nga bago ako umalis kahapon, gabi na po ako makakauwi. Birthday po kasi ni kayne. Ililibre niya po daw kami ni rachelle. Pumayag naman si mama. Kaso kagabi, gabi na kami nakauwi. Umalis kami dun almost 9:30 pm. Nagtext na ako kay mama, sabi ko, pauwi na ako. At matatagalan pa kami, kasi nag bus kami ni kayne. Nakitext lang ako kay kayne kasi hindi ko dala yung phone kong isa. Nagreply na si mama, pinagalitan na ako. “bakit gabi na ako umuwi?, bakit magpapaalam kung kailan nandun na?, kung lakad ka bukas, hindi ka na sasama.” Nagmakaawa ako kay mama sa text na isama ako bukas. Kaso, ayaw. Kausapin niya ako paguwi. 12 AM na ako nakauwi. Pagadating ko, pinagalitan na agad ako. Alam ko naman na nagaalala si mama sa akin, syempre, anong oras na, babae pa ako at ganito ba ang tamang oras ng uwi ng isang babae. Naiintidihan ko yun. Pero sana naman pinakinggan niya muna yung paliwanag ko bago niya ako pagsabihan. Minsan kasi masasakit na yung salitang binibitawan e, anong magagawa ko, Anak lang naman ako. Kailangan kong sumunod pero sana naman naiintidihan niya na dumadating din yung ganitong pagkakataon na gabi na ako nakakauwi, syempre, college student na ako.

Sinabi ko, na may hinintay pa kami sa school. May ginawa pa kami at sinabi ko rin na gabi na ako makakauwi. Pero hindi ko naman din kasi akalain na gabi na ako makakauwi. Pinagalitan niya ako at pinakausap sa akin si papa. Sinabi ko kay papa na may ginawa pa kami sa school tapos niyaya kami ni kayne. Kami dalawa lang ni rachelle. Tinanong niya ako tungkol sa lakad ko bukas, sabi ko po, party po yun namin mga journ. Niyaya namin yung prof namin kaso hindi siya pumayag. Tapos sbi niya, pwede ka pala hindi sumama bukas e. Sabi ko naman, naka oo na po kasi ako. dapat po last week pa po ito kaso inurong namin kasi may requirement kaming kailangan tapusin at ipasa this week. At nakakahiya naman din po kung hindi ako sumama tsaka paano ko din po sasabihin sa kanila ngayon, anong oras na po. Pagkatapos kong kausapin si papa, nafifeel ko na gusto niya ako pasamahin, kaya kinausap niya si mama. Kaso nagtalo naman sila. Hanggang sa, nagaway naman sila. Sinabi ni mama na grounded ako. Hindi ako pwede sumama bukas at pati na rin sa paskuhan. Umiyak na ako that time, umiyak ako kasi nagaaway naman sila at dahil pa sa akin, umiiyak ako kasi kasalanan ko naman din, masyadong matigas ang ulo kaya nagagawa kong sumaway kay mama. Umiiyak ako kasi nahihiya ako sa mga kaklase ko. Matagal na ‘to naka plano at dahil sa akin, hindi naman natuloy ang lakad. Nahihiya talaga ako. Hindi ko alam kung papaano ko sila haharapin next year o kausapin kahit through facebook. Nahihiya talaga  ako. Umiiyak din ako kasi, nahihiya din ako kayne, birthday na birthday niya tapos pinagsabihan pa siya ni mama.

Kaya pagkatapos akong pagsabihan na grounded ako, nagtext ako sa kanila, sinabi ko na hindi ako makakasama. Alam kong late na ako nagsasabi kaya humihingi rin ako ng pasensya sa kanila. Nahihiya talaga ako sa kanila. Sobrang sobra.

Guys,

Alam kong galit kayo o kaya naman nagtatampo kayo sa akin. Pero pasensya na talaga. Nadamay pa kayo sa katigasan ng ulo ko. Dahil sa katigasan ng ulo ko, hindi natuloy yung matagal natin plano. Pasensya na talaga. Sobrang nahihiya talaga ako sa inyo. Sorry talaga. Sorry talaga. 😦 Guys, pasensya na talaga. Sorry po. 😦